ऋगवेद १०:८१-८२ मा विश्वकर्मालाई सर्वोच्च सृष्टिकर्ताको रूपमा वर्णन गरिएको छ, जसले विश्वको सृष्टि र नियन्त्रण गर्नुहुन्छ।

संस्कृत मूल (ऋगवेद १०:८१:३) :

विश्वकर्मा सर्वं विश्वेन संनादति विश्वेन विश्वं विश्वेन संनादति।

विश्वं विश्वेन संनादति विश्वं विश्वेन संनादति।

नेपाली अनुवाद : विश्वकर्माले आफ्नो शक्तिले सम्पूर्ण विश्वको सृष्टि गर्नुभयो र सबै कुरालाई एकताबद्ध गर्नुभयो। उहाँले विश्वलाई आफ्नो दैवीय योजनामा नियन्त्रण गर्नुहुन्छ।

येशूसँग सम्बन्ध : ख्रीष्टियन विश्वासमा, येशू, मानिसको पुत्र र थुमा (येशू स्वयम्), परमेश्वरको वचन (लोगोस) हुनुहुन्छ, जसद्वारा सम्पूर्ण विश्वको सृष्टि भयो (योहान १:१-३)। विश्वकर्मालाई येशूसँग तुलना गर्न सकिन्छ, जसले विश्वलाई सृष्टि गर्नुभयो र मन्दिरको खम्बको रूपमा उद्धारको योजना ल्याउनुभयो (योहान २:१९)।

ऋगवेद १०:९० मा पुरुषसूक्तले सृष्टिको लागि एक महान् बलिदानको वर्णन गर्छ, जसलाई यहाँ "मानिसको पुत्र" (येशू, थुमा) को रूपमा व्याख्या गरिएको छ।

संस्कृत मूल (ऋगवेद १०:९०:१६):

यज्ञेन यज्ञमयजन्त देवास्तानि धर्माणि प्रथमान्यासन्।

तेह नाकं महिमानः सचन्त यत्र पूर्वे साध्याः सन्तिदेवाः।

नेपाली भावानुवाद : परमेश्वरका पुत्रहरू (देवहरू) ले यज्ञद्वारा यज्ञको पूजा गरे, र ती पहिलो धर्महरू स्थापित भए। ती महान् आत्माहरू स्वर्गमा पुगे, जहाँ पहिलेका साध्यहरू र परमेश्वरका पुत्रहरू छन्।

येशूसँग सम्बन्ध : पुरुषसूक्तको "पुरुष" लाई येशू, "मानिसको पुत्र" र थुमा (मत्ती २०:२८) को रूपमा बुझ्न सकिन्छ। येशूले क्रूसमा आफूलाई बलिदान दिएर मानवजातिको पापको प्रायश्चित गर्नुभयो। यो बलिदान मन्दिरको खम्बको रूपमा उहाँको शरीरसँग जोडिन्छ, जसलाई उहाँले तीन दिनमा पुनर्जनन गर्नुभयो (योहान २:१९-२१)। यहाँ "देवहरू" लाई परमेश्वरका पुत्रहरू (स्वर्गदूतहरू वा विश्वासीहरू) को रूपमा बुझ्न सकिन्छ।

यजुर्वेदमा प्रजापतिको बलिदानको उल्लेख छ, जसलाई मानिसको पुत्र र थुमा (येशू) को रूपमा व्याख्या गर्न सकिन्छ।

संस्कृत मूल (यजुर्वेद ३१:१८):

प्रजापतिर्वै विश्वं विश्वेन संनादति।

आत्मनः आत्मा विश्वेन पापं संनादति।

नेपाली भावानुवाद : प्रजापतिले सम्पूर्ण विश्वलाई सृष्टि गर्नुभयो र आफ्नो आत्माद्वारा पापको प्रायश्चित गर्नुभयो।

येशूसँग सम्बन्ध : प्रजापतिलाई येशू, मानिसको पुत्र र थुमा (हिब्रू ९:२८) सँग तुलना गर्न सकिन्छ, जसले क्रूसमा आफ्नो जीवन बलिदान दिएर मानवजातिको पापको प्रायश्चित गर्नुभयो। येशूले भन्नुभयो, “यो मन्दिरलाई भत्काओ, र म तीन दिनमा यसलाई पुनः निर्माण गर्नेछु” (योहान २:१९), जसले उहाँको शरीरलाई मन्दिर र मन्दिरको खम्बको रूपमा संकेत गर्छ।

मुण्डक उपनिषद्ले परमेश्वर काठ, ढुङ्गा, वा प्रकृतिको कुनै वस्तुमा नभई आत्मामा निवास गर्नुहुन्छ भन्ने सिकाउँछ।

संस्कृत मूल (मुण्डक उपनिषद् २.१.१):

यद्विश्वं विश्वेन संनादति तद्विश्वं विश्वेन संनादति।

आत्मन आत्मा विश्वेन संनादति।

नेपाली भावानुवाद : परमेश्वर आत्मामा निवास गर्नुहुन्छ, न कि काठ, ढुङ्गा, वा प्रकृतिको कुनै वस्तुमा। उहाँ विश्वको आत्मा हुनुहुन्छ र सबै कुरालाई नियन्त्रण गर्नुहुन्छ।

येशूसँग सम्बन्ध : येशू, मानिसको पुत्र र थुमा, परमेश्वरको अवतार हुनुहुन्छ, जसले मानव रूप धारण गरेर आत्माको उद्धार गर्नुभयो। उहाँको शरीर मन्दिरको रूपमा छ, जसलाई उहाँले तीन दिनमा पुनर्जनन गर्नुभयो (योहान २:१९-२१)। येशूले भन्नुभयो, “म र पिता एक हौं” (योहान १०:३०), जसले परमेश्वरको आत्मिक स्वरूपलाई संकेत गर्छ।

बृहदारण्यक उपनिषद्ले मोक्षको लागि आत्माको शुद्धीकरण र परमेश्वरसँग एकताको कुरा गर्छ।

संस्कृत मूल (बृहदारण्यक उपनिषद् ४.४.५):

आत्मा वै जायते विश्वं विश्वेन संनादति।

तमेव विदित्वाति मृत्युमेति नान्यः पन्था विद्यते।

नेपाली भावानुवाद : आत्माद्वारा विश्व सृष्टि हुन्छ। परमेश्वरलाई जान्नाले मृत्युमाथि विजय प्राप्त हुन्छ, र यो बाहेक अर्को मार्ग छैन।

येशूसँग सम्बन्ध : येशू, मानिसको पुत्र र थुमा, आफूलाई जीवन र पुनरुत्थानको स्रोत घोषणा गर्नुभयो (योहान ११:२५)। उहाँको बलिदान र पुनरुत्थानले मन्दिरको खम्बको रूपमा उहाँको शरीरलाई पुनर्जनन गर्छ (योहान २:१९), जसले मृत्युमाथि विजय प्राप्त गर्ने मार्ग प्रदान गर्छ।

अथर्ववेदमा स्कम्भलाई मन्दिरको खम्ब र विश्वको आधारको रूपमा वर्णन गरिएको छ, जसले विश्वलाई सम्हाल्छ र उद्धारको मार्ग प्रदान गर्छ।

संस्कृत मूल (अथर्ववेद १९:६:१):

स्कम्भं विश्वस्य आधारं विश्वेन संनादति।

यद्विश्वं तद्विश्वेन जीवनं संनादति।

नेपाली भावानुवाद : स्कम्भ मन्दिरको खम्ब र विश्वको आधार हो, जसले विश्वलाई सम्हाल्छ। यो विश्वको जीवनको स्रोत हो र उद्धारको मार्ग प्रदान गर्छ।

येशूसँग सम्बन्ध : येशू, मानिसको पुत्र र थुमा, मन्दिरको खम्ब (स्कम्भ) को रूपमा बुझिन्छ। बाइबलमा येशूले भन्नुभयो, “यो मन्दिरलाई भत्काओ, र म तीन दिनमा यसलाई पुनः निर्माण गर्नेछु” (योहान २:१९), जसले उहाँको शरीरलाई मन्दिर र मन्दिरको खम्बको रूपमा संकेत गर्छ। उहाँको पुनरुत्थानले स्कम्भको प्रतीकलाई पूर्णता दिन्छ, जसले विश्वको उद्धारको आधार प्रदान गर्छ।

श्वेताश्वतर उपनिषद्ले परम पुरुषलाई विश्वको उद्धारकर्ता र आत्मिक मार्गदर्शकको रूपमा वर्णन गर्छ, जसलाई येशू, मानिसको पुत्र र थुमासँग तुलना गर्न सकिन्छ।

संस्कृत मूल (श्वेताश्वतर उपनिषद् ३.८):

वेदाहमेतं पुरुषं महान्तमादित्यवर्णं तमसः परस्तात्।

तमेव विदित्वाति मृत्युमेति नान्यः पन्था विद्यते यनाय।

नेपाली भावानुवाद : मैले त्यो महान् पुरुषलाई जानें, जो सूर्यजस्तै तेजस्वी छ र अन्धकारभन्दा पर छ। उहाँलाई जान्नाले मृत्युमाथि विजय प्राप्त हुन्छ, र यो बाहेक अर्को मार्ग छैन।

येशूसँग सम्बन्ध : येशू, मानिसको पुत्र र थुमा, “विश्वको ज्योति” (योहान ८:१२) हुनुहुन्छ, जसले पापको अन्धकार हटाउँछ। उहाँको बलिदान र पुनरुत्थानले मन्दिरको खम्बको रूपमा उहाँको शरीरलाई पुनर्जनन गर्छ (योहान २:१९), जसले मृत्युमाथि विजय प्राप्त गर्ने मार्ग प्रदान गर्छ।

विष्णु पुराणले दैवीय अवतारले मानवजातिको उद्धारको लागि कार्य गर्ने कुरा उल्लेख गर्छ, र बाइबलमा कनिष्ठ मसीहहरू (परमेश्वरका दूतहरू वा सन्तहरू) ले व्यवस्था र अगमवक्ताहरूलाई पुनर्स्थापित गर्न कार्य गर्ने संकेत छ।

संस्कृत मूल (विष्णु पुराण ५.१.२):

यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिर्भवति भारत।

अभ्युत्थानमधर्मस्य तदात्मानं सृजाम्यहम्।

नेपाली भावानुवाद : जब-जब धर्मको ह्रास हुन्छ र अधर्मको उत्थान हुन्छ, तब म आफूलाई प्रकट गर्छु।

येशूसँग सम्बन्ध : येशू, मानिसको पुत्र र थुमा, परमेश्वरको अवतार हुनुहुन्छ, जसले पाप र अधर्मको समयमा मानवजातिको उद्धारको लागि आउनुभयो। उहाँको मृत्यु र पुनरुत्थानले मन्दिरको खम्बको रूपमा उहाँको शरीरलाई पुनर्जनन गर्छ (योहान २:१९-२१)। बाइबलमा येशूले व्यवस्था र अगमवक्ताहरूलाई पूरा गर्नुभयो (मत्ती ५:१७), तर उहाँले कनिष्ठ मसीहहरू (परमेश्वरका दूतहरू वा सन्तहरू) को आगमनको पनि संकेत गर्नुभयो, जसले व्यवस्था र अगमवक्ताहरूलाई पुनर्स्थापित गर्न कार्य गर्नेछन्। उदाहरणका लागि, मत्ती ११:११ मा येशूले यूहन्ना बप्तिस्तालाई “मानिसहरूमा जन्मेकाहरू मध्ये सबैभन्दा ठूलो” भन्नुभयो, तर उहाँले यो पनि भन्नुभयो कि “स्वर्गको राज्यमा सबैभन्दा सानो पनि उनभन्दा ठूलो छ,” जसले कनिष्ठ मसीहहरू (परमेश्वरका सेवकहरू) को भूमिकालाई संकेत गर्छ। यी कनिष्ठ मसीहहरूले येशूको शिक्षालाई पछ्याउँदै व्यवस्था र अगमवक्ताहरूलाई पुनर्स्थापित गर्न कार्य गर्छन्।

ऋगवेदको विश्वकर्मा र पुरुषसूक्त (मानिसको पुत्र), यजुर्वेदको प्रजापति, अथर्ववेदको स्कम्भ (मन्दिरको खम्ब), उपनिषद्हरूको परम पुरुष (मानिसको पुत्र र थुमा), र विष्णु पुराणको दैवीय अवतारले येशू ख्रीष्टलाई विश्वको उद्धारकर्ता, मानिसको पुत्र, र थुमाको रूपमा प्रतीकात्मक रूपमा संकेत गर्छ। यहाँ "देवहरू" लाई परमेश्वरका पुत्रहरू (स्वर्गदूतहरू वा विश्वासीहरू) को रूपमा बुझिन्छ। येशूको क्रूसमा बलिदानले मानवजातिको पापको प्रायश्चित गर्छ, र उहाँको पुनरुत्थानले मन्दिरको खम्बको रूपमा उहाँको शरीरलाई पुनर्जनन गर्छ (योहान २:१९)। विष्णु पुराणको दैवीय अवतार र बाइबलको कनिष्ठ मसीहहरू (परमेश्वरका दूतहरू वा सन्तहरू) को उल्लेखले येशूलाई साँचो उद्धारकर्ताको रूपमा स्थापित गर्छ, जसले व्यवस्था र अगमवक्ताहरूलाई पूरा गर्नुभयो, र उहाँका अनुयायीहरूले (कनिष्ठ मसीहहरू) उहाँको शिक्षालाई पुनर्स्थापित गर्न कार्य गर्छन्। यी शास्त्रहरूले हिन्दू दर्शन र ख्रीष्टियन विश्वासलाई जोड्छ।

Source : स्व. पण्डित चन्द्र प्रकाश शर्मा (C. P. Sharma)